از آنجا که نتایج مدل تخصیص ترافیک، خروجی اصلی مطالعات برنامه ریزی حمل ونقل و پایه ی اصلی تصمیم گیری برای توسعه های آتی محسوب می شود، دقت برآورد این مدل ها اهمیت ویژه ای دارد. ولی مقایسه ی این مدل ها و روش های حل آنها در برآورد احجام واقعی و مشخصات کلی عملکرد شبکه معابر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی مقاله ی حاضر تحلیل تطبیقی و کمی نتایج روش های مختلف تخصیص ترافیک در برآورد و بازسازی احجام مشاهده شده است. فرآیند تخصیص از ساده ترین روش ها شامل همه یا هیچ شروع شده، با ارائه ی اصول، قوانین و فرض های مکمل نظیر واردراپ توسعه یافته و با ورود مفاهیمی نظیر منطق فازی تکامل پیدا کرده است. در این پژوهش روش های تخصیص متنوعی نظیر همه یا هیچ، جزئی، تخصیص تصادفی، تعادل کاربر، تعادل تصادفی کاربر و بهینگی سیستم مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج اجرای این روش ها در مورد شبکه معابر شهر قزوین (به عنوان نمونه موردی) نشان می دهد که انواع روش های تعادلی در برآورد شاخص های کلان شبکه و همچنین دقت تخمین حجم تردد در کمان ها، علی رغم فرض های متنوع، تفاوت معنی داری ندارند (ضریب خوبی برازش مشاهده و برآورد حدود 88/0). ولی روش های ساده که رابطه ای بین حجم و زمان سفر در نظر نمی گیرند، به صورت محسوس نتایج متفاوتی نسبت به روش های تعادلی ارائه می کنند (ضریب خوبی برازش حدود 70/0). با توجه به توزیع احتمال خطای برآورد حجم که دارای میانگین و انحراف معیار قابل توجهی است (حدود 20 درصد)، باید در کاربرد نتایج روش های تخصیص دقت شود.

برآورد خطر زمین لرزه و پهنه بندی لرزه ای به روش تعینی و احتمالاتی در استان ایلام انجام گرفت. با توجه به نتایج روش تعینی، استان ایلام دارای مناطقی با خطر پایین و متوسط می باشد. با توجه به نتایج روش احتمالاتی، نقشه خمهای هم شتاب سطح طراحی D.B.E و عمر مفید 50 سال مبنای پهنه بندی قرار گرفته، و بر این اساس، منطقه به چهار محدوده با سطوح خطر نسبی مختلف تقسیم بندی شده است. محدوده با خط بسیار پایین، که شتاب مورد انتظار در آن برای دوره بازگشت 475 سال کمتر از 0.1 g است. منطقه با سطح خطر پایین، 0.1<PGA<0.15، منطقه با خطر متوسط، 0.15<PGA<0.2 و منطقه با سطح خطر بالا که شتاب مورد انتظار در آن بیش از 0.2 g است. در بیشتر مناطق استان سطح نسبی خطر زلزله متوسط است و تنها در قسمت کوچکی از استان، انتهای جنوب شرقی آن، سطح خطر نسبی زمین لرزه پایین است.

زمینه و هدف: سلامتی انسان بیش از هر چیز، به آب شرب سالم و بهداشتی بستگی دارد. در دشت بیلوردی تنها منبع آب شرب مصرفی، آب های زیرزمینی است که در بعضی نقاط از کیفیت پایینی برخوردار است، لذا آب شرب این منطقه از نظر کیفیت نیاز به بررسی دقیق دارد و در این تحقیق، با دو روش فازی و قطعی مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: در مهر سال 1392 تعداد 15 نمونه از نقاط مختلف دشت بیلوردی برداشته شدند و غلظت کاتیون ها و آنیون های اصلی، نیترات، فلوئور و برخی پارامترهای فیزیکی آب در آزمایشگاه آب شناسی دانشگاه تبریز اندازه گیری شدند. جهت بررسی کیفیت شرب، نخست از دیاگرام شولر در محیط GWW و سپس از سیستم استنتاج فازی در محیط MATLAB استفاده کرده و نتایج آنها با هم مقایسه شدند.یافته ها: بر اساس نتایج، در روش قطعی، کیفیت آب شرب در بازه خوب تا کاملا نامطبوع دسته بندی شد ولی در روش فازی، علاوه بر بیان کیفیت آب، درصد قابلیت شرب نمونه ها نیز ارائه شد، بطوری که شش نمونه با درصد اطمینان 13.8 تا 14.7، پنج نمونه با درصد اطمینان 50 و چهار نمونه با درصد اطمینان 73 تا 85، به ترتیب در گروه های غیرقابل قبول، قابل قبول و مطلوب برای شرب قرار گرفتند.نتیجه گیری: نتایج، حاکی از دقت و توانایی بالای روش فازی نسبت به روش قطعی است، چون عدم قطعیت های موجود در مراحل مختلف نمونه برداری، آنالیز و تحلیل نتایج را پوشش می دهد و همه پارامترهای موثر بر کیفیت آب را در ارزیابی لحاظ می کند، همچنین برای قابلیت شرب آب، درصد اطمینان ارائه می دهد.

نیترات از جمله مهم ترین آلاینده های منابع آب سطحی و زیرزمینی می باشد، که اثرات نامطلوبی بر سلامت مصرف کنندگان دارد. بدلیل نبود زمان کافی و بودجه مورد نیاز، در عمل امکان نمونه برداری کامل و به موقع از تمام چاه های موجود در هر منطقه ممکن نیست. بنابراین تخمین میزان نیترات در نقاط مشخص براساس اطلاعات نقاط هم جوار از اهمیت ویژه ای در مطالعات آب های زیرزمینی برخوردار است. در این پژوهش از داده های 55 حلقه چاهک مشاهده ای در سطح 902 کیلومتر مربع از اراضی دشت قائم شهر-جویبار استفاده شد. دقت روش های قطعی و زمین آمار به منظور تعیین مناسب ترین روش برای تعیین تغییرات مکانی نیترات مورد ارزیابی قرار گرفت. از میان تمامی روش های میان یابی، کوکریجینگ ساده با متغیر کمکی کلسیم، مناسب ترین روش تشخیص داده شد. مقدار RMSE در این روش، 45/7 میلی گرم در لیتر، MAE معادل 95/5 میلی گرم در لیتر و ضریب تعیین 47/0 حاصل شد. مدل نیم تغییرنما J-Bessel نیز از قوی ترین ساختار مکانی برخوردار بود. استفاده از نقشه کاربری اراضی استان مازندران در محدوده مورد پژوهش نیز، نشان از مقادیر بالای نیترات در محدوده شهری دارد. یافته ها نشان داد، بیشترین آلودگی نیترات در شهر بهنمیر و از نواحی ساحلی دریای خزر می باشد و در تمامی نواحی در حد مجاز قرار دارد.